Einn góður un Stytturnar......

Í borg nokkurri voru nektarstyttur með karli og konu, sem sneru hvor á mót annarri í garði. Þegar stytturnar eru búnar að standa þarna í nokkur hundruð ár á Guð leið fram hjá, hann vorkennir styttunum að geta ekki notið ásta, hann ákvað því að gefa þeim líf.

Hann sagði:”Ég er komin til að veita ykkur ósk sem þið hafið bæði óskað ykkur í hundruðir ára, standandi á móti hvort öðru og ekki getað hreyft ykkur. En þið verðið að vera fljót, þið hafið bara 15 mínútur”.

Maðurinn og konan byrja að flissa og hlaupa svo saman í burtu í rjóður í grenndinni. Frá rjóðrinu byrja að heyrast hin ýmsu hljóð. Eftir 7 mínútur koma þau til bara, greinilega bæði mjög sátt.
Guð brosir til þeirra og segir þeim að þau séu nú bara búin með sjö mínútur, hvort þau vilji ekki endurtaka þetta. Stytturnar horfa á hvort annað og kinka kolli. “Af hverju ekki”, segir konan, “en núna víxlum við hlutverkum, þú heldur helvítis dúfunni og ég skíta á hana”.

Og þar hafið þið það.......hehe....Farið vel með ykkur.   

Athugasemdir

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 19.11.2008 kl. 13:58]