Sannleikurinn með skotapilsin...!!!!!!!!!!!!!

.....önnur tilraun.................

 

Upp á bak góða mín...

  
 
Eldri dama gengur inn í Gull og Silfur á Laugavegi og fer að skoða í kring um sig í rólegheitunum.
 
Hún sér gríðarlega fallegt demantaarmband og gengur að sýningaborðinu til að skoða það nánar.
 
Þegar hún svo beygir sig yfir borðið til að sjá betur, prumpar hún óvart.
Hún fer mjög hjá sér og lýtur vandræðaleg kringum sig til að athuga hvort nokkur hafi tekið eftir þessu litla slysi hennar og vonar jafnframt að það komi ekki einhver sölumaður akkúrat meðan lyktin svífur um hana.
 
Hún snýr sér varlega við og til að fullkomna martröðina, stendur ekki bara sölumaður beint fyrir aftan hana !?
 
 
Svellkaldur sölumaðurinn sýnir fullkomna fagmennsku þegar hann heilsar eldri dömunni og spyr hvort hann getir aðstoðað hana á einhvern hátt?
 
 
Mjög vandræðaleg, vonar sú gamla að sölumaðurinn hafi ekki staðið fyrir aftan hana einmitt á þessu viðkvæma augnabliki rétt áður, spyr hún, hvað kostar svo þetta fallega demantaarmband?
 
 
Hann svarar,
 
Kæra frú, ef að þú prumpaðir bara yfir því að líta á það, áttu eftir að skíta upp á bak þegar þú heyrir verðið !! 
 

Einn góður...

...sem hlæjandi er að.

Flugvélin lagði af stað , og flugfreyjan  Erla kynnti sig og fór yfir
> öryggisatriðin og sest síðan aftast í flugvélina. Þegar vélin er komin
> í loftið tekur flugstjórinn til máls býður farþega velkomna og fer
> yfir veður og flugtíma . Þegar því er lokið ,fer hann að spjalla við
> aðstoðarflugmanninn , en gleymir að loka fyrir mikrafónin fram í vél.
> Farþegarnir heyra hann segja, sko ég set flugið á sjálfsstýringu,
> síðan ætla ég að skíta , og svo ríð ég Erlu.
>
> Erla flugfreyja stekkur af stað til að láta flugstjórann vita af þessu,
> og í fátinu dettur hún á gólfið á milli sætaraðanna. Gömul kona situr
> næst ganginum þar sem flugfreyjan dettur kylliflöt.  Gamla konan
> horfir kímin á flugfreyjuna og segir svona. svona ,þér liggur nú ekki
> svona mikið á  Erla mín, HANN ÆTLAÐI AÐ SKÍTA FYRST.

Maður á bara ekki orðið......

......upp í sig.Fyrr má nú vera gauragangurinn.Eru menn endanlega að tapa  sér í þessu öllu.Ég er ekki hissa á að bílstjórarnir séu miður sín,maður verður það bara sjálfur og er maður alveg ótengdur þessum málum á nokkurn hátt.Skömm og aftur skömm af þessu..

Ráðist á lögregluþjón

Gleðilegt sumar....!!!!!!!!!!

.....og takk fyrir samfylgdina í vetur.

                                                          

Cool mamma.....

....gott hjá þér.....

Tók bílinn af syninum

Jahaa...það er..

....stuð á þessum bænum.....  

Ástarleikurinn barst út á bílastæði

Flensa,flensa...oooooooooo

Það er búið að vera frekar dapurt ástand á heimilinu síðustu daga enda varð það mér líkt að fara að ná mér í flensudrullu svo rétt í restina á þeim faraldri,hiti,beinverkir,hausverkur og ómögulegheit,bara ógeð.Svo hélt ég nú að minnsta Dubban mín væri að hressast en NEI....hún rauk upp í hita og leiðindum þannig að ég hafði samband við Vaktlækni og eftir skoðum á henni fannst honum rétt að setja hana á sýklalyfjakúr..(arg...skrambinn)..en ég slapp nú við það en hann gat auðvitað ekki sleppt því að skoða gömluna líka..(..en þannig upplifi ég mig dáldið þessa dagana..) og svona til frekara öryggis Tvíbburnar mína líka en þær virtust nú vera í þokkalegu ástandi.Samt held ég að é sé varla vinnufær á morgun en það verður bara að koma í ljós.Bless í bili og hafið það gott og ástarþakkir fyrir kveðjurnar.  

Hjartans þakkir fyrir samfylgdina...

.....okkar ástkæri Sigurður Ásgeirsson. 

 

Lasleiki á heimilinu..og depurð í hjarta.

Nú erum við Dubban mín heima í dag vegna þess að hún er hita,kvef og svo kvartar hún um í maganum en þetta er annar dagurinn í þessari vikur sem ég er heima því önnur Tvíbban mín var lasin heima á mánudaginn.Við reynum bara að hafa það kósy í dag mæðgurnar og knúsast dáldið saman,það er voðalega notó.Annars er ég að vonast til að vorið sé komið en það er glampandi sól eins og er og snjórinn á undanhaldi,ég þrái orðið sól og sumar eftir þennan vetur sem er búin að vera frekar þungur,kaldur og dimmur.Kannski er ég líka frekar döpur í hjartanu mínu og huga því elskulegur fjölskylduvinur okkar er svo mikið veikur og er að enda sína lífsgöngu á frekar hörðum og erfiðum endaspretti,skrítið hvað sumir þurfa að kveljast svona í restina frekan en fá bara að fara án mikilla átaka en það er svo skrítið að það er eins og sumir geti heldur ekki sleppt takinu á lífinu þó það sé lítið annað eftir en deyja,greinilega ekki tilbúinn að fara blessaður vinurinn minn.